سیستم‌های خودتطبیق و خودسازمانده
Self-Adaptive and Self-Organizing Systems
| مقطع: تحصیلات تکمیلی | گرایش: نرم‌افزار |
| نوع درس: نظری | تعداد واحد: ۳ |
| پیش‌نیاز: – | هم‌نیاز: – |
هدف کلی
موضوع این درس آشنایی با چالش پیچیدگی سامانه‌های بزرگ و چالش‌های نگهداری این سیستم‌ها با توجه به تغییرات پیوسته نیازمندی‌های کسب‌وکار و فناوری‌های نوین و ضرورت استفاده از شیوه‌های خودکار اعمال تغییرات در این سیستم‌ها است. در این راستا دانشجویان با مفاهیم خودتطبیقی و رایانش خودمختار در دو بخش سامانه‌های متمرکز و سامانه‌های توزیع‌شده آشنا می‌شوند و مهارت‌های تحلیل، طراحی و توسعه سامانه‌های خودتطبیق متمرکز یا توزیع‌شده را در قالب عامل‌های هوشمند فرا می‌گیرند.
سرفصل‌ها
- پیچیدگی در سیستم‌های مقیاس بزرگ و ضرورت خودتطبیقی
- تئوری کنترل و چرخه‌های کنترل بازخورد
- رایانش خودمختار (اتونومیک)
- سامانه خودتطبیق و خصیصه‌های خود-*
- معرفی چرخه خودتطبیق MAPE-K و مولفه‌های آن
- سامانه‌های خودسازماندهی در محیط توزیع‌شده
- رویکردهای مهندسی نرم‌افزار برای سامانه‌های خودتطبیق
- خودتطبیقی در اینترنت اشیاء
ارزیابی پیشنهادی
- آزمون میان ترم و پایان ترم: ۶۰ درصد نمره
- پروژه تحقیقاتی و عملی: ۴۰ درصد نمره
منابع پیشنهادی
- D. Weyns. An Introduction to Self-adaptive Systems: A Contemporary Software Engineering Perspective. Wiley, 2021.
- S. P. Singh et al. (Ed.). Smart Computing and Self-adaptive Systems. CRC Press, 2022.
- P. Lalanda, J. A. McCann, and A. Diaconescu. Autonomic Computing, Principles, Design and Implementation. Springer, 2013.
- B. H. C. Cheng et al.. Software Engineering for Self-Adaptive Systems. Springer, LNCS, 2017.