سیستم‌های خودتطبیق و خودسازمانده

Self-Adaptive and Self-Organizing Systems

مقطع: تحصیلات تکمیلی گرایش: نرم‌افزار
نوع درس: نظری تعداد واحد: ۳
پیش‌نیاز: – هم‌نیاز: –

هدف کلی

موضوع این درس آشنایی با چالش پیچیدگی سامانه‌های بزرگ و چالش‌های نگهداری این سیستم‌ها با توجه به تغییرات پیوسته نیازمندی‌های کسب‌وکار و فناوری‌های نوین و ضرورت استفاده از شیوه‌های خودکار اعمال تغییرات در این سیستم‌ها است. در این راستا دانشجویان با مفاهیم خودتطبیقی و رایانش خودمختار در دو بخش سامانه‌های متمرکز و سامانه‌های توزیع‌شده آشنا می‌شوند و مهارت‌های تحلیل، طراحی و توسعه سامانه‌های خودتطبیق متمرکز یا توزیع‌شده را در قالب عامل‌های هوشمند فرا می‌گیرند.

سرفصل‌ها

  1. پیچیدگی در سیستم‌های مقیاس بزرگ و ضرورت خودتطبیقی
  2. تئوری کنترل و چرخه‌های کنترل بازخورد
  3. رایانش خودمختار (اتونومیک)
  4. سامانه خودتطبیق و خصیصه‌های خود-*
  5. معرفی چرخه خودتطبیق MAPE-K و مولفه‌های آن
  6. سامانه‌های خودسازماندهی در محیط توزیع‌شده
  7. رویکردهای مهندسی نرم‌افزار برای سامانه‌های خودتطبیق
  8. خودتطبیقی در اینترنت اشیاء

ارزیابی پیشنهادی

منابع پیشنهادی

  1. D. Weyns. An Introduction to Self-adaptive Systems: A Contemporary Software Engineering Perspective. Wiley, 2021.
  2. S. P. Singh et al. (Ed.). Smart Computing and Self-adaptive Systems. CRC Press, 2022.
  3. P. Lalanda, J. A. McCann, and A. Diaconescu. Autonomic Computing, Principles, Design and Implementation. Springer, 2013.
  4. B. H. C. Cheng et al.. Software Engineering for Self-Adaptive Systems. Springer, LNCS, 2017.